دوست عزيز سلام؛ ممنون از اينکه گفتين؛‌راستش آپ اين دفعتون يک جوري عجيب به دلم نشست؛ اول از بيت اول شعرش که هميشه حس غريبي نسبت بهش داشتم و بعد اين که چرا همه در جواب ميگويند سلامتيم راستي هم به خوب نکته اي اشاره کردين چرا کسي نميگويد آرامش دارد و اين دو را با هم يکي ميکند شايد هم آنقدر غرق روزمرگي شده ايم که تنها کلامي بر زبان مي آوريم اما شعر نيما؛‌ راستش نميدانم ولي حس ميکنم اگر واقعاً‌همون چيزي باشه که شما گفتين پس بايد با رويي گشاده به آن سلام گفته باشد