زندگی ام شده بازی گل یا پوچ

   شروعش با گل بود چون زمانی بود که

        من از بازیش چیزی متوجه

             نمی شدم و از همه چیز دنیا یا گریه ام می گرفت یا به همه چیزاش می خندیدم

                  اون روزا گذشت با این بازیی که داشت به صورت متعادل

                       پیش می رفت .

                           زندگی طوری شده بود که من بودم و گل های قدیمی و اونایی که ازشون

                             فقط عکسی مونده بود روی دیوار و یادی به خاطر و .......... .

      نمیدونم گل هایی که روزگار از من برده بود و در ازاش  پوچیش رو نصیب من کرده بود،

           بعدها که جمع شد  دیدم من موندمو کلی پوچی و یک بازیه ناتمام  .......

روزگار ، میدونی تو کدوم بازی با تمام وجود به تو باختم !!؟

   اون زمانی که تو گلم رو نصیب خودت کردی و با اون زیرکی خاص و قیافه ی حق بجانبت بازی

         برده رو ، من باختم ....

            گلم رو بردی و من رو با پوچی ام تنها گذاشتی

                بعد اون بازی خیلی دنبالت اومدم اما تو فهمیده بودی بازی اصلی رو بردی و ...... .

                     من هم دیگه بازی نکردم و گذاشتم تا به راحتی پوچیت را به من بدهی و از برد 

                       
                           بازی لذتی نبری ولی

                              من در حیرت گلم بودم که به چه راحتی با پوچیم کنار آمد !!؟

                                 ما راهمان را انتخاب کردیم ولی آنرا برایمان به زیبایی

تغییر دادی و این چرخش را آنچنان به زیبایی ترسیم کردی که هر بیننده ایی را مجذوب خود ،

          و او را وادار به تحصین می کردی .

              دیگر کسی از دید من نگاه نکرد ..........

                     و از روزگار نپرسید که او آمده بود گلش را ببرد ولی تو . . . . .!!؟

یه روز یه نفر قبل از این باخت بهم گفت تو چرا همیشه به اون دور دورا نگاه میکنی چرا به

      نزدیکت توجه نمی کنی ؟

             منم بهش گفتم آخه چیزی که قرار بود این نزدیکیا ببینم و پیدا کنم دیدم  و ...... .

      اما کسی که باید می فهمید نفهمید نمیدونم شایدم فهمیدو طبق معمول در کوچه ی

           معروف علی چپ

                     پرسه میزد و از حضورش در اونجا از گذشته تا اون لحظه آمار می گرفت    

                               که روزگار با این پوچ قدرت خود را نشان داد

اما بازی یک طرفه ادامه دارد در کورسویی از امید و اعتماد به فرصتی در آینده .... .

مثل امروز .... .

 دروغ چرا خودمم خیلی به کوچه ی علی چپ سرمیزدم اما تا به امروز . . . !؟

مهم نیست ، روزگار فقط با قدرتش گلم رو از من دور کرد اما هیچ

موقع نمی تونه یادش رو بگیره نه اون و نه . . . .  .

اون هست اما یه جور دیگه و مهم بودنه و حضورش به شکلی دیگه .

 من  : الان که اینو دارم می نویسم ساعت 5:11 دقیقه ی صبحه

علتشم اینه که تا الان داشتم طبق معمول سرک میکشیدم تو نوشته های گذشتم

یهو مطالبی از اوایل تاسیس وبلاگی پیدا کردم که هنوزم داشتم 

" من به دیدن همین نشونه ها از خونه میومدم بیرون  قاصدک .. پروانه . . . یه برگ

...........!!!!؟ "

ودر آخرش نوشته بود

" تو تا حالا چند تا پروانه دیدی ؟؟؟ "

و در کنار این ها کلی مطالب دیگه هم پیدا کردم که هر کدوم یاد آور چیزیه !!