آغاز زندگی من

شروع شد نوشته هایم

و باران من

چشم من را به روشنی آب می شناسد

چتری که گشوده بودم بستم

و تنها با باران خود در این خیابان های سکوت

بدنبال جمله های گمشده ی خود ...

کجاست ، خانه کجاست ؟؟!

که در شبی نمایی تار از خانه نمایان شد

یادت هست همان شبی بود که تو برای اولین بار ...

آن هنگام که با آمدنت به دنیایی که در آن بودی ولی 

  نمی دانستی که هستی

 دنیای زیبای خیال را با واقعیت در آمیختی

 دنیایم را ، خیالم را و خودم را آنچنان

غافلگیر کردی که تا مدت ها مبهوت  بودم 

ولی در آخر ویران کرد ، واقعیت بی رحم

 زیباییِ خیالم را

 شبی آمدی   

ولی

شبی دیگر نمیدانم چرا باعث شدم رفتی

اما رفتی . . .!!

 تو میروی و من         میمانم

 و با برزخی غریب

که نه به واقعیت شبیه است

و نه به خیال . . . !؟

 مدادی بر می خیزد

 و بر کاغذی سفید و بی گناه ردی میگذارد

    با خطی شکسته از دلی . . . 

حال میان ما جاده ای بی انتهاست

اگرچه با پیمودن راه باز به تو خواهم رسید اما

اما نمیدانم کجای کارم اشتباه بود

که غریبه شدم

و غریب ماند غریبه

با کوله باری از افکار . . .

و علامت سوالی بزرگ ؟

********************************
اولی در 89

ممنون از مجید خوبم

که در پست های قبلی منو شرمنده کرد

اینم از خوبیه خودشه

مرسی