صبا به تهنیت پیر می فروش آمد                       که موسم طرب و عیش و ناز و نوش آمد

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای             درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار                     که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

به گوش هوش نیوش از من و به عشرت کوش     که این سخن سحر از هاتفم به گوش آمد

ز فکر تفرقه باز آی تا شوی مجموع                   به حکم آنکه چو شد اهرمن سروش آمد

ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد                    چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد

چه جای صحبت نامحرمست مجلس انس             سر پیاله بپوشان که خرقه پوش آمد

 ز خانقاه به میخانه می رود حافظ
مگر ز مستی زهد ریا به هوش آمد